تأثیر آموزش مبتنی بر نیازهای خود مراقبتی بر کیفیّت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب

زمینه و هدف: نارسایی قلبی به عنوان یکی از بیماری های مزمن و پیشرونده، برای بیمار چالش جدّی ایجاد کرده و کیفیّت زندگی آنان را تحت تأثیّر قرار می دهد.آموزش مبتنی بر نیازهای خود مراقبتی، سبب موفّقیّت در خود مراقبتی شده و تأثیّر مثبت بر کیفیّت زندگیآنان دارد.مطالعه ی حاضر باهدف بررسیتأثیّر آموزش مبتنی بر نیازهای خود مراقبتی بر کیفیّت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب انجام گرفته است. موادّ و روش ها:در این مطالعه ی تجربی 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلب در بخش قلب بیمارستان قایم (عج) مشهد در سال 93به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (60 n=) و مداخله (60 n=) تقسیم شدند. در گروه مداخله برنامه ی آموزشی مبتنی بر نیازهای خود مراقبتیبرگزار گردید. هر دو گروه قبل و یک ماه پس از اجرای مداخله،پرسشنامه ی کیفیّت زندگیsf-36را تکمیل کردند. در نهایت اطّلاعات با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار spss (نسخه 16) در سطح معنی داری 05/0 p< تجزیه، تحلیل و تفسیر گردید. یافته ها:نتایج نشان داد بین نمره ی کیفیّت زندگی دو گروه قبل از مداخله اختلاف آماری معنی دار نبود(61/0 p=). امّا، پس از مداخله میانگین و انحراف معیار نمره ی کلّی کیفیّت زندگی در گروه کنترل و مداخله به ترتیب 93/3 ±62/63 و51/3 ± 62/72 بود و آزمون تی مستقل بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری نشان داد (001/0p